Książka o książce- czyli " Cień wiatru"

Wczoraj było o muzyce, dziś czas na literaturę. O czym będę pisać? Ano o kultowej powieści Carlosa Ruiza Zafona pt. " Cień Wiatru". Słowo `kultowa` nie zostało użyto przeze mnie tylko jako moja subiektywna opinia. Oczywistym jest, że zgodzi się ze mną większość osób. Nie zdziwię się, gdy padnie pytanie: Dlaczego większość, a nie wszyscy? Po pierwsze: Każdy ma inny gust, po drugie zaś do powieści tej trzeba odpowiednio dojrzeć, dorosnąć. Takie jest moje zdanie.

Zanim zacznę polecać to wspaniałe, cudowne i ponadczasowe dzieło, wspomnę może kilka słów o autorze. A więc Carlos Ruiz Zafon to hiszpański pisarz współczesny( urodzony w 1964 roku w Barcelonie). Swą przygodę ze słowem pisanym rozpoczynał nie jako powieściopisarz, lecz jako zawodowy dziennikarz. Obecnie( od 1993r.) mieszka w Los Angeles, gdzie zajmuje się tworzeniem scenariuszy filmowych oraz właśnie powieściopisarstwem. Do największych dzieł, obok "Cienia Wiatru" należy również powieść " Gra anioła".

Akcja powieści " Cień wiatru" rozpoczyna się pewnego letniego poranka 1945- go roku w Hiszpanii, będącej wówczas pod rządami dyktatorskiego gen. Franco. Kończy się zaś aż 11 lat później. Autor jednak wykorzystał też liczne retrospekcje, dzięki którym poznajemy fakty jeszcze dawniejsze. Akcja Rozwija się i dojrzewa wraz z głównym bohaterem- Danielem Sempere, którego poznajemy jako dziesięcioletniego chłopca, a następnie towarzyszymy mu w ciężkiej wędrówce ku dorosłości pełnej zasadzek i pytań.

Tego samego poranka Daniel wraz ze swoim ojcem udają się na Cmentarz Zapomnianych Książek, gdzie chłopiec zgodnie z tradycją rodzinną ma obowiązek wybrać sobie "coś" dla siebie. Tym "czymś" ma być książka, którą ocali od zapomnienia i zatroszczy się o nią. Przypadkowo, a może raczej intuicyjnie wybór pada na jedną z powieści, jakby się wydawało- nieznanego dotąd nikomu Juliana Caraxa. Wybrana książka nosi tytuł " Cień wiatru". Fabuła powieści tej zachwyca i Daniela tak bardzo, że postanawia on odnaleźć inne dzieła tegoż autora. Okazuje się jednak, że cała jego twórczość została doszczętnie spalona, a to, że " Cień wiatru" zachował się " przy życiu" nie jest zbiegiem okoliczności, lecz skutkiem działań osoby związanej z Caraxem. Jednak i tę powieść ktoś próbuje odnaleźć, by następnie podzieliła ona los swych poprzedniczek. Daniel nie potrafi zrozumieć, dlaczego komuś aż tak bardzo zależy na zniszczeniu ostatniego dzieła Juliana. Postanawia rozwiązać tę zagadkę i zaczerpnąć informacji o samym autorze. Nie wie jednak, że tym samym rozpoczyna najryzykowniejszą i najbardziej niebezpieczną historię swego życia. Czas ten jednak, będzie też dla niego czasem licznych miłości, namiętności. Będzie to czas niekończących się zagadek, pozbawionych do samego końca logicznego sensu. Jednak ich rozwiązanie poskłada te dziwną i niejednokrotnie chorą układankę w całość.

Sam opis książki nieszczególnie zachęca do jej przeczytania. Na początku też miałam pewne obawy. Już nieraz zawiodłam się na bestsellerach i tego właśnie obawiałam się przed sięgnięciem po tę lekturę. Jednak po przeczytaniu śmiało mogę polecić ją każdemu, kto potrafi skupić się , a także doskonale wczuć w klimat tego, co właśnie czyta. Jest to konieczne, gdyż Zafon używa w powieści niekoniecznie lekkiego języka. Mało jest tu dialogów, a jeśli już takowe się pojawią, to składają się na nie liczne, specyficzne opisy. Mimo wszystko fabuła trzyma czytelnika w napięciu. Tak, jak w " Kodzie Leonarda da Vinci", czytający tworzy setki koncepcji i rozwiązań zagadki, jednak każda następna, przeczytania strona( do pewnego momentu) doszczętnie burzy jego pomysły.

Mam nadzieję, że ten okropnie długi post nie zniechęci Was do przeczytania go w całości.

Trzymajcie się Brzydale!

Do następnego!

Anka12

P.S.

Osoby zainteresowane książką mogą zgłosić się do mnie z prośbą o jej pożyczenie. ; )